Frozen Shoulder

Inleiding

Het frozen shoulder syndroom is een aandoening waar de bewegingsvrijheid van de schouder beperkt wordt. Het ontstaat meestal bij personen tussen de 50 en 60 jaar. Vrouwen zijn vaker slachtoffer van deze aandoening en zelden wordt dit gezien bij personen onder de 40 jaar. De term frozen shoulder (FS) wordt nogal snel gegeven aan een schouder met deze bewegingsbeperking. Echter is hier vaak een andere reden voor te geven. Een uitvoerig onderzoek door de arts en kinesitherapeut is dus van belang!

Oorzaken en risicofactoren

De bewegingsbeperking in een FS ontstaat door een progressieve verstijving van het zogenaamde gewrichtskapsel. Een bindweefsel structuur die normaal gezien soepel is om de schouder de bewegingsvrijheid te geven die nodig is. De specifieke oorzaak van de verstijving is tot op heden niet volledig bekend. Wat wel ondervonden is, is dat er twee verschillende soorten zijn. De ene waarin het ontstaat zonder duidelijk voorval of trauma (primair) en een vorm waar dit ontstaat na een letsel (secundair). Dit letsel moet niet per se aan de desbetreffende schouder zijn. Soms ontstaat dit ook na langdurig in de gips zitten voor de elleboog of zelfs na een beroerte om maar twee voorbeelden te noemen.

Wat onderzoekers de laatste jaren steeds meer vinden is dat veel FS-patiënten bepaalde verhoogde bloedwaardes hebben. Dit kan een cholesterol zijn, bloedsuiker of bepaalde vetten. We weten dat gezond eten en veel sporten dit kan normaliseren en voorkomen. Dit kan een belangrijk aspect zijn. Buiten deze risicofactoren blijkt het dat diabetes-patiënten sneller een FS krijgen. Natuurlijk hangt dit nauw samen met het bovenstaande.

Verloop

Doekjes zullen we er niet om winden, een FS duurt lang om te herstellen. FS wordt meestal opgedeeld in zo’n 3-4 fases met wat overlap. De eerste paar maanden zullen het pijnlijkst zijn. Dit is de ontstekingsfase en de bevriezingsfase waar nachtelijke pijn geen uitzondering zal zijn en de schouder progressief zijn beweeglijkheid verliest. In de volgende fase – die tot een jaar kan duren – zal de beweeglijkheid gelijk blijven maar zal de pijn minderen. Na regen komt zonneschijn; de laatste fase wordt gekenmerkt door progressieve bewegingsverbetering. Ook dit kan tot een jaar duren. Als we dit optellen kan een FS dus tot 2,5 jaar duren. Verschillende mensen zijn er vroeger vanaf, anderen mogelijk net wat langer. Nadat alles over is, bestaat de kans dat er toch nog een kleine beperking in beweeglijkheid aanwezig is.

De rol van kinesitherapie

De kinesist zal allereerst uitgebreid uitleggen wat een FS juist is, mogelijk beginnend met deze blogpost. Hierbij zal hij/zij jou begeleiden door het proces. Door het geven van de juiste oefeningen kan mogelijk het proces wat versneld worden. Hier bovenop kunnen manuele technieken wat pijnverlichting geven. De kinesist is als het ware een soort coach doorheen je proces. Indien het opvalt dat er geen verbetering optreedt kan in samenspraak met de arts naar andere opties gekeken worden. Let op, dit is een zeer traag proces, er wordt dus niet snel naar alternatieven gekeken. Tijd zal het uitwijzen.